Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Η σημερινή ηγεσία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων έχει τεράστιες ευθύνες καθώς τα χρόνια της κρίσης «επένδυσε» στη διάψευση των προσδοκιών των εφαρμοζόμενων νεοφιλελεύθερων ή άλλως μνημονιακών και νεομνημονιακών πολιτικών και των συνεπειών της συντελούμενης εργασιακής κοινωνικής και συνδικαλιστικής αποδιοργάνωσης, «επένδυσε» στον φιλοεργοδοτικό συνδικαλισμό των μεγάλων super markets και των πολυκαταστημάτων, που της εξασφαλίζουν «ψηφαλάκια» για τη διατήρηση των εκλογικών συσχετισμών και τον έλεγχο των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Εν συνεχεία «επανεπένδυσε» σε ψεύτικες ελπίδες και υποσχέσεις λέγοντας ότι «ήρθε η Κυβέρνηση της Αριστεράς» που θα τ’ άλλαζε όλα, πράγμα που (αν μη τι άλλο) αποδείχθηκε τουλάχιστον «εγκληματική άγνοια». Με απλά λόγια «άφησε» τα πράγματα να τελματώσουν στον τομέα ευθύνης της, ενώ έχουμε βάσιμους λόγους να πιστεύουμε ότι πίσω από μια τέτοια στάση υποκρύπτεται η κομματική και φιλοεργοδοτική σκοπιμότητα…
Αντί ν’ οργανώσουν τους αγώνες, αντί ν’ αναβαθμίσουν τις δομές εκπροσώπησης των ιδιωτικών υπαλλήλων, αντί να δημιουργήσουν τις κατάλληλες κοινωνικές οργανωτικές και λειτουργικές προϋποθέσεις διαμόρφωσης και μαζικής διεκδίκησης της εναλλακτικής πρότασης – οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης – των «αποτελεσματικών οικονομιών και των αλληλέγγυων κοινωνιών», περίμεναν την «Κυβέρνηση της Αριστεράς» (;;;)….να πάει πάλι το βασικό μισθό στα 751€ (εδώ γελάνε) και δήθεν ν’ αποκαταστήσει την Κυριακάτικη Αργία και να περάσει τα περίφημα 21 σημεία, που δεν ήρθαν ποτέ.
Οι όποιοι αγώνες, οι όποιες κινητοποιήσεις, τα όποια Δελτία Τύπου & Ανακοινώσεις τους, εντάσσονται στη γενικότερη «στρατηγική» του δήθεν ενδιαφέροντος για τα προβλήματα των ιδιωτικών υπαλλήλων, αφού εκ του αποτελέσματος η Ο.Ι.Υ.Ε έχει μετατραπεί σε ένα φιλοεργοδοτικό όργανο απαρτιζόμενο από «συνεταιράκια» συνδικαλιστές, ενώ με ένα «μαγικό τρόπο» πάντα τα βρίσκουν με τους εργοδότες του κλάδου και σε ΟΛΑ συμφωνούν στο τέλος (;;;)…
Από την άλλη το Π.Α.ΜΕ στην Ο.Ι.Υ.Ε, τ’ οποίο ναι μεν ακολουθεί μια πιο αγωνιστική και ταξική στρατηγική, ακολουθεί όμως την ίδια πολιτική της απομόνωσης, της διάσπασης των αγώνων και της κλασικής κατηγορίας, δηλαδή να λέει τους εργαζόμενους ουσιαστικά «ηλίθιους», αφού τάχα «η μόνη λύση είναι να πάμε με το ΠΑΜΕ…».
Με αφορμή το επικείμενο εκλογικό συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας – Ο.Ι.Υ.Ε, ενεργοί εργαζόμενοι και εργαζόμενες του σκληρού ιδιωτικού τομέα και εκπρόσωποι πρωτοβάθμιων σωματείων του ιδιωτικού τομέα, αποφασίσαμε τη συγκρότηση της νέας συνδικαλιστικής παράταξης «ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ» – με τη συντομογραφία «ΕΝ.ΕΡΓΑ» – μιας δημοκρατικής, προοδευτικής, ακηδεμόνευτης – πλην όμως συνεκτικής – και συγκροτημένης εναλλακτικής πρότασης εκπροσώπησης των απανταχού ιδιωτικών υπαλλήλων της χώρας, για την αποτροπή της συντελούμενης συνδικαλιστικής αποδιοργάνωσης που παρουσιάζει η Ομοσπονδία μας τα τελευταία χρόνια και η οποία έχει άμεσες επιπτώσεις στις εργασιακές μας σχέσεις.
Στην «ΕΝ.ΕΡΓΑ» δεν αποτελούμε ούτε βραχίονα, ούτε υποκατάστατο κανενός κόμματος ή εργοδότη, αλλά ΠΑΡΑΤΑΞΗ των εργαζομένων του σκληρού ιδιωτικού τομέα.
Στην «ΕΝ.ΕΡΓΑ» δεν αξιολογούμε και δεν κατατάσσουμε τους εργαζόμενους με βάση την ψήφο τους στις βουλευτικές εκλογές.
Στην «ΕΝ.ΕΡΓΑ» εντάσσουμε στις γραμμές μας και συνακόλουθα εκφράζουμε τις δυνάμεις εκείνες που αποδέχονται αρχές, ιδέες και πρακτικές που προσδιορίζουν τους δημοκράτες, κοινωνικούς αγωνιστές που έχουν ταχθεί με τα συμφέροντα των μη προνομιούχων, των δυνάμεων της εργασίας, των απομάχων της, των ανέργων αλλά και των νέων.
Στην «ΕΝ.ΕΡΓΑ» υπερβαίνουμε τα κομματικά σύνορα και το επόμενο διάστημα αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες ευρύτερων συμμαχιών με στρώματα της κοινωνίας που πλήττονται περισσότερο από τις αδίστακτες νεομνημονιακές πολιτικές. Αυτή είναι η κοινωνική πλειοψηφία των ανέργων ανεξαρτήτων προσόντων, όπως και των ανέργων λόγω υπερβολικών προσόντων, είναι η πλειοψηφία της «γενιάς χωρίς ευρώ», των νέων που χάνουν την ελπίδα τους και ψάχνουν νέους προορισμούς εκπατρισμού, είναι η πλειοψηφία μίας κοινωνίας που καταρρέει χωρίς να βρίσκει διέξοδο. Αυτή την κοινωνία πρέπει να φέρουμε στο προσκήνιο, αυτή την κοινωνία οφείλουμε, πρέπει και έχουμε καθήκον να στηρίξουμε στις δύσκολες ώρες που περνάει.
Είμαστε ενάντια στις μνημονιακές και τις νεομνημονιακές πολιτικές, της ύφεσης, της ανεργίας, και χαράσσουμε αδιαπραγμάτευτη πορεία προάσπισης των συμφερόντων του κόσμου της μισθωτής εργασίας, των ανέργων και την προάσπιση της Δημοκρατίας που τόσο βάναυσα πλήττεται.
Στεκόμαστε δυναμικά και αποφασιστικά στο πλευρό όλων των ιδιωτικών υπαλλήλων που βρίσκονται αντιμέτωποι με τις απολύσεις, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, τις μειώσεις μισθών, τη μη καταβολή δεδουλευμένων, την εργοδοτική τρομοκρατία και μια σειρά παράνομων και καταχρηστικών συμπεριφορών.
Χωρίς καμία αμφιβολία, τα περισσότερα μέτρα που υπαγορεύονται στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση της κρίσης, καθώς επίσης και κάποια από τα «ισοδύναμα» που επιλέγει η κυβέρνηση, είναι εις βάρος των νέων, γεγονός που αποτελεί το άκρον άωτο του εγωισμού και της ιδιοτέλειας μιας πολιτικής γενιάς, η οποία θέλει να μεταφέρει τα προβλήματα που η ίδια δημιούργησε στα παιδιά της, καθώς επίσης και στα παιδιά των παιδιών της.
Στο πρόσφατο παράδειγμα του ασφαλιστικού, οι νέοι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν βλέποντας να μηδενίζονται εντελώς οι δικές τους συνταξιοδοτικές ρεζέρβες – οπότε οι προοπτικές να πάρουν οι ίδιοι συντάξεις στο μέλλον, θα είναι σχεδόν ανύπαρκτες.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει με το κοινωνικό κράτος, τ’ οποίο σε λίγα χρόνια θα αποτελεί παρελθόν, αφού η Υγεία θα ιδιωτικοποιηθεί, η Παιδεία επίσης, ενώ οι περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες θα πάψουν να υπάρχουν, λόγω της αδυναμίας χρηματοδότησης τους.
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Εμπρός σε αυτές τις προκλήσεις συγκροτούμε αγωνιστικό μέτωπο και κινητοποιούμαστε. Εμπρός σε αυτά τα αδιέξοδα της σημερινής ηγεσίας της Ο.Ι.Υ.Ε, εμείς δεν μπορούμε να παραμένουμε απαθείς. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να διαψευστεί ο νεοφιλελευθερισμός και τα μνημόνια, δεν μπορούμε καν να περιμένουμε το «ΘΑΥΜΑ» της «Κυβέρνησης της Αριστεράς», δεν μπορούμε να υποταχθούμε στη λογική της αδράνειας ή ακόμα και των συμμαχιών με την μεγαλοεργοδοσία των Super Market και των Πολυκαταστημάτων (για την διατήρηση της καρέκλας), δεν ανεχόμαστε να μας λένε «ηλίθιους»….όλοι εκείνοι που στελεχώνουν τη σημερινή ηγεσία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων.
Σε όλα αυτά τα κακώς κείμενα της ηγεσίας της Ο.Ι.Υ.Ε απαντάμε ΕΝ.ΕΡΓΑ!
Τώρα, που συγκροτείται ένα μεγάλο κοινωνικό μέτωπο, απέναντι σε αυτό το μη ηθικά βιώσιμο και ψευδώνυμο νομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση και δήθεν τ’ ονομάζει ασφαλιστικό, αλλά στην ουσία πρόκειται για ένα βαθύτατα φορομπηχτικό νόμο. Τώρα, που όλος ο ιδιωτικός και ο δημόσιος τομέας κινητοποιείται απέναντι στις αδιέξοδες και ακατανόητες επιλογές μιας αεικίνητης??? ανάλγητης Κυβέρνησης.
Απαντάμε ΕΝ.ΕΡΓΑ, γιατί οι τρείς μεγάλοι μνημονιακοί στόχοι που έχουν προγραμματιστεί μετά τη μείωση των μισθών και τη διάλυση κάθε έννοιας εργασιακών σχέσεων -δηλαδή η διάλυση της δημόσιας ασφάλισης και υποχρεωτική στροφή προς την ιδιωτική ασφάλιση, η εκποίηση του δημόσιου πλούτου και εκμηδενισμός των εργασιακών δικαιωμάτων- ολοκληρώνονται και νομοθετούνται ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ.
Απαντάμε ΕΝ.ΕΡΓΑ γιατί τα συνδικάτα σήμερα προκαλούνται με τους αγώνες τους, να διαψεύσουν την προσδοκία ότι η μετεξέλιξη της ελληνικής και ευρωπαϊκής οικονομίας σε κοινωνικοοικονομικούς σχηματισμούς φτηνού κόστους εργασίας και εργασιακής και κοινωνικής ανασφάλειας, θα οδηγήσει σε βελτίωση του επιπέδου ανταγωνιστικότητας και σε μείωση της ανεργίας στην Ελλάδα και στα άλλα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πιο συγκεκριμένα, το συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα προκαλείται με τους αγώνες του να διαψεύσει τις προσδοκίες ότι η θεσμική, εκτός από την λειτουργική, απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, η ιδιωτικοποίηση του συστήματος κοινωνικής προστασίας, ο μονομερής καθορισμός του μείγματος ευελιξίας και ασφάλειας από τους εργοδότες, θα οδηγήσουν στην ταχύτερη προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας στις νέες εξελίξεις της τεχνολογίας και της πληροφορικής.
Απαντάμε ΕΝ.ΕΡΓΑ γιατί οι αγώνες των συνδικάτων σήμερα και στο μέλλον, στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση, απαιτείται να είναι περισσότερο εναλλακτικοί για τους εργαζομένους και αποτελεσματικοί για την αποτροπή των συνεπειών της κρίσης, για την αποτροπή των απολύσεων, της απλήρωτης εργασίας και της εκμετάλλευσης των συνάδελφών μας, για την αποτροπή του φιλοεργοδοτικού συνδικαλισμού στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, για την αποτροπή της συντελούμενης κοινωνικής και συνδικαλιστικής αποδιοργάνωσης, εφόσον θα προτάσσουν μία σαφή, συνεκτική και συγκροτημένη εναλλακτική πρόταση κοινωνικοοικονομικής προοπτικής με ποιότητα, καινοτομία, ασφάλεια στην εργασία, πραγματική σύγκλιση, αναδιανομή του εισοδήματος, και ενδυνάμωση της κοινωνικής προστασίας και συνοχής.
Το αποτέλεσμα αυτής της συνδικαλιστικής στρατηγικής, θα είναι η συνειδητοποίηση για την αναγκαιότητα υλοποίησης της εναλλακτικής πρότασης του συνδικαλιστικού κινήματος, αναδεικνύοντας για μία ακόμη φορά μέσα σ’ ένα αιώνα, τον καθοριστικής σημασίας ιστορικό ρόλο του εργατικού κινήματος, ως κοινωνικού πρωταγωνιστή και όχι ως παθητικού θεατή των οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων.
Στον αγώνα του αυτό, το συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι πλέον μόνο του, εσωστρεφές και απομονωμένο, αλλά μπορεί και πρέπει να συμπορευτεί συντονισμένα και μαχητικά με το καταναλωτικό κίνημα που αναπτύσσεται δυναμικά στη χώρα μας σε ένα αήττητο κοινωνικό κίνημα βιοποριστικών, εργασιακών, καταναλωτικών και δημοκρατικών διεκδικήσεων προς όφελος όχι μόνο εμάς των ίδιων αλλά επίσης και της συντριπτικής πλειονότητας της κοινωνίας.
Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
